در سالای گذشته روسیه و آمریکا هر کدوم تلاش داشتن که اسکلتای فلزی قدرتمندی واسه افزایش توان و کارآیی سربازان خود در میدون جنگ بسازن. این اسکلتا که مانند لباس پوشیده می شن می تونن توان سربازان در بلند کردن وسایل و لوازم رو بالا برده و در مواردی مجهز به سلاحایی هستن که اونا رو بیشتر از قبل به شخصیت مرد آهنی نزدیک می سازه. یکی از این اسکلتا که تازگیاً به وسیله روسیه ساخته شده و به شکل یه لباس مخصوص نظامیه، Ratnik-3 اسمشه.
این لباس بسیار باابهت شبکه ای از صفحات زره شش ضلعی، رشته های مشکی در هم تنیده شده و موتورهای اتصالی بسیار کوچکیه که «فعال کننده» (actuator) نامیده می شن.
اولگ فاوستوف، یه مهندس روسیه که واسه شرکت اسلحه سازی TsNiiTochMash کار می کنه و در مصاحبه ای با پایگاه خبری TASS روسیه در هفته گذشته اعلام کرد که اونا یه نمونه اولیه از این لباس مخصوص رو آزمایش کردن. ایشون در نمایشگاه نظامی گذشته روسیه که با نام Army-2018 در روزای گذشته در مسکو برگزار شده اینجور گفت:«این وسیله به درستیً تواناییای فیزیکی سرباز رو پیشرفت می بخشه.
مثلا سرباز تست کننده این وسیله تونست فقط با به کار گیری یه دست با مسلسل شلیک کرده و با دقت بالا اهداف رو شکار کنه». سازندگان این لباس شبه اسکلت ادعاهایی مبهم و غیرقابل تایید در مورد داشتن مبنی بر این که Ratnik-3 در میدون واقعی جنگ مورد استفاده قرار گرفته هر چند به جزییات این مسئله هیچ اشاره ای نشد.
انگار این اسکلت در سوریه استفاده شده باشه هر چند در رسانه های روسی به این لباس نظامی جدید هیچ اشاره ای نشده. اما انتظار میره که Ratnik-3 در سال ۲۰۲۵ به طور رسمی معرفی شه.
این لباس علاوه بر یه کلاهخود مثل خرمگس، دارای ۴۰ ترکیب دیگه س که می تونه جون سرباز رو نجات دهد.
از بسیاری جهات، این لباس با تصاویر نمونه مفهومی TALOS مثل س که به وسیله بخش فرماندهی نیروهای عملیات خاص آمریکا در حال ساخت و پیشرفت اون هستش.
در هر دو مورد مشکلات زیادی واسه رسیدن به بالاترین اندازه کارآیی هست.
هم Ratnik-3 و هم TALOS محدودیتایی در مورد نیروی مورد نیازشون دارن. مشکل اصلی مربوط به باتریای و سیستم تامین انرژی این اسکلتای نظامیه و هر دو کشور در تلاشند که منبع انرژیای فشرده و کوچیکی رو واسه این لباسای مخصوص جفت و جور کنن که به سرباز اجازه بده بدون وابستگی به یه منبع نیروی ثابت یا منابع انرژی سوار شده روی خودرو به عملیات نظامی خود ادامه.
باتری این اسکلتا تنها تا ۴ ساعت می تونه نیروی لازم واسه اسکلت رو تامین کنه که واسه میدون جنگ زمان ایده آلی به حساب نمیاد.
تحقیقات موسسات نظامی و دولتی آمریکا هم این موضوع رو تایید کرده و در گزارش خود اینجور نوشتن:« شرایط الان تکنولوژی هنوز قدرت کافی واسه مدیریت ظرفیت حمل بار شدیدی که لباس مفهومی SOCOM TALOS لازم داره رو نداشته و واسه ممکن شدن اسکلتای تموم بدنی واسه مقابله در روی زمین که از یه منبع تغذیه مطمئن استفاده می کنن نیاز به تحقیقات بیشتری هست.
با این وجود، این پیشرفتا گامی بسیار مهم به سمت جلو در مورد تکنولوژیای لازم واسه اسکلتایی که سربازان بتونن بپوشیند هستش».
در حالی که محدودیتای مربوط به اندازه و انرژی مانع از تحقق رویاهای جاه طلبانه ارتش مردان آهنی شده، لباسای اسکلتی معمولی تر در حال نزدیک شدن به استفاده واقعی در میدون جنگ هستن. ارتش آمریکا در حال کار روی دو طرح اصلی اسکلتای پوشیدنی در مرکز سیستمای سربازی ناتیک در ماساچوسته. این لباسای اسکلتی از سربازان در برابر آتیش دشمن مراقبت نمی کنن بلکه به اونا کمک می کنن که به مدت زیادی وسایل بیشتری حمل کنن. این اسلکتای پوشیدنی خیلی زودتر از نسخه های فعال جنگی وارد میدون جنگ می شن.
بیشتر اسکلتای نظامی پوشیدنی الان مربوط به قسمت پایین تنه بدن بوده و واسه افزایش توانایی جنب و جوش سربازان، کاهش مصرف انرژی و کاهش صدمات عصلانی-استخوانی طراحی شدن که در کوتاه مدت می تونن بسیار موثر و موثر بوده و در سالای نزدیک آینده تماشاگر به کار گیری اونا در میدانای جنگ واقعی باشیم. نمونه بزرگتر این اسکلتای پوشیدنی که ONYX نام داشته و ساخت شرکت لاکهید مارتینه. تستای عملی نشون میده که سربازان بدون پوشیدن این اسکلت، تونستن خیلی راحت با هالترهایی به وزن ۸۴ کیلوگرم بدون هیچ سختی ای حرکت اسکوات بکنن. در اول روز سربازان بدون پوشیدن این لباس وزنه هایی ۸۴ کیلوگرمی رو تا جایی که می تونستن بالا ببرن و در ادامه روز با این اسکلت به عملیات خارج کردن مصدومان و حمل افراد در راه پله ها و حرکت در تونلای زیرزمینی وارد شدن.
وقتی در آخر روز از اونا خواسته شد که به باشگاه ورزشی برگشته و با همون وزنه حرکت اسکوات رو بکنن، سرباز مورد نظر تونست با اسکلت پوشیدنی نامبرده ۷۲ حرکت اسکوات بکنه. هدف پایانی این برنامه های نظامی اینه که هزینه متابولیکی این اسکلتای پوشیدنی به اندازه ۲۵ درصد کم بشه که به معنی یه چهارم توان دویدن، کشیدن، حمل کردن و چیزای دیگه ای به جز اینا بیشتره. اسکلت پوشیدنی ONYX لاکهید مارتین از باتریای لیتیومی استفاده می کنه که به سرباز اجازه میدن به مدت ۸ ساعت، دویده، پریده و دیگه وظایف با جنب و جوش سربازی خود رو با قدرت و کارآیی بیشتری بکنه. این توان ۴ برابر نسخه روسیه که با پوشیدن اون سرباز تنها ۲ ساعت می تونه قابلیتایی مثل مرد آهنی داشته باشه.
اما اسکلت ONYX هنوز واسه حضور در میدون جنگ آماده نیس.
شل بودن تسمها، سیمای قابل مشاهده از بیرون، سروصدای موتورها و دیگه نقصای ساختاری، تا حالا مانع از ورود اسلکت پوشیدنی ONYX به دنیای نبردهای واقعی شده.
علاوه بر پیشرفتای ONYX در مباحث اندازه و قدرت، وجود سیستمای کامپیوتری داخلی هم از نقاط قوت اون هستش.
در واقع این اسکلت پوشیدنی از یه سیستم عصبی نرم افزار محور با توانایی یادگیری واسه درک و پیش بینی حرکات منحصر بفرد سربازی که لباس رو پوشیده استفاده می کنه.
یعنی، این سیستم دارای هوشی مصنوعیه که سبک راه رفتن و دویدن سرباز رو یاد گرفته و هر چی سرباز مدت بیشتری این لباس رو بپوشد، سیستم هوشمند لباس بیشتر با اون هماهنگ شده و کارآیی بالاتری داره.
از دیگر قابلیتای این اسکلتای پوشیدنی کلاهخودهایی دارای مانتیتور و سنسورهای مختلفه که اطلاعات لازم سرباز در مورد تهدیدهای محتمل، اهداف و چیزای دیگه ای به جز اینا رو در اختیار اون قرار میدن.
با این وجود رقابت بین تیمای تحقیقات نظامی روسیه و آمریکا در این مورد بازم ادامه داشته و باید منتظر ساخت اسکلتای پوشیدنی عجیب تر و پیشرفته تری در سالای پیشرو باشیم.
۱۰ واقعیت باحال و عجیب در مورد اسکلت بندی بدن آدم
۲۲ اسلحه عجیب و غریبی که آدما واسه میدون جنگ ساخته ان [قسمت اول]
۵ نمونه از سلاحای بیولوژیکی آخرالزمانی که بسیار خطرناک تر از بمب اتمی هستن