مهارت‏های اجتماعی:/پایان نامه درباره یادگیری مشارکتی

مهارت‏های اجتماعی

از مهارت‏های اجتماعی تعاریف متعددی توسط صاحبنظران ارائه شده است که در هر کدام از این تعاریف به گونه‏ای اشاره به چندین مولفه از مهارت‏های اجتماعی شده است. سانتوس و السوپ[1] (1994) چند تعریف از صاحبنظران را که تقریبا از تعاریف اخیر مهارت‏های اجتماعی می‏باشند نقل می‏کند که بدین شرح می‏باشند.
مهارت‏های اجتماعی و رفتارهای عینی، قابل تعریف و مشخص هستند که در موقعیت‏های اجتماعی پیامدهای اجتماعی مثبتی را به دنبال دارند. نارسایی‏های مربوط به پیامدهای اجتماعی شامل فقدان حساسیت نسبت به سایرین و ادراک ضعیف از موقعیت‏های اجتماعی است که نهایتا منجر به الگوهای رفتاری غیرقابل قبولی گردیده و پذیرش اجتماعی را دشوار می‏سازد لازم به ذکر است که بین مهارت‏های اجتماعی و صلاحیت‏های اجتماعی تفاوت وجود دارد و مهارت‏های اجتماعی بخشی از صلاحیت‏های اجتماعی می‏باشند. صلاحیت‏های اجتماعی تلفیقی از مهارت‏های اجتماعی و رفتارهای سازشی هستند. چند نمونه از رفتارهای سازشی عبارتند از: رشد جمعی صلاحیت علمی و رشد کلامی (موت و همکاران[2]، 1994).
مهارت اجتماعی عبارتند از: رفتارهای کلامی و غیرکلامی که موجب تعامل موثر فرد با دیگران می‏شود. برخی از این رفتارها عبارتند از: مشارکت کردن، رعایت نوبت، سازگاری پیش دستی در انجام فعالیت، انتخاب کردن، پذیرایی کردن و ارتباط برقرار کردن (گات و سفران، 1996، کرامتی 1381: 85-84).
کارتلج و میلبرن[3] (1996) نیز مهارت‏های اجتماعی را چنین تعریف می‏نمایند.
رفتارهای آموخته شده و مقبول جامعه که موجب برقراری ارتباط متقابل گردیده و منجر به بروز پاسخ‏های مثبت و پرهیز از پاسخ‏های منفی شود (ترجمه نظری نژاد، 1375: 23).
اهمیت ارتباط اجتماعی با همسالان برای رشد کودکان تا آنجا پیشرفته که ایجاد ارتباط نزدیک با دیگران و عملکرد موفقیت آمیز در گروه همسالان به طور فزاینده به عنوان عاملی برای پیش بینی عملکرد سالم اجتماعی در کودکان در آینده مورد تایید قرار گرفته است.
مهارت‏های اجتماعی نظیر واکنش مثبت نسبت به هسمالان، توانایی پذیرش دیدگاه‏های دیگران و ابتکار در برقراری ارتباط متقابل، از جمله ویژگی‏هایی است که کودکان محبوب و نامحبوب را از دیگران متمایز می‏کند. (یوسفی، 1377)
پیاژه (1996) مدعی شد که نحوه رفتار کودک با همسالان ساخت شناخت کودک را تغییر داده و می‏تواند رفتار اجتماعی کودک را تحت تأثیر قرار دهد. به عبارد دیگر تعامل با همسالان کودک را آماده می‏کند تا نظرش را درباره دیگران بیان نماید. دیدگاه اجتماعی اش را گسترش بخشد و توانایی کاهش دادن خود میان بینی اش را پیدا می‏نماید ویگوتسکی همچنین از اهمیت تعامل و ارتباط متقابل میان همسالان حمایت می‏کند و بیان می‏دارد که این امر ظرفیت‏های هوشی و اجتماعی کودک را توسعه بخشیده و در نتیجه می‏توان گفت که کودک از طریق ارتباط با همسالان تجربه کسب می‏کند و روش و رفتار بر افکار و تعاملات اجتماعی را درونی می‏سازد و سپس آن‏ها را هماهنگ می‏کند و نهایتا مهارت‏های اجتماعی را استحکام می‏بخشد (همان منبع).
مایکلسون[4] و همکاران (1997) در ارزیابی نشانه‏های مهارتی اجتماعی به نقش عنصر اصلی اشاره می‏کند.

• مهارت‏های اجتماعی به طور معمول آموخته می‏شود.
• شامل مجموعه‏ای از رفتارهای کلامی و غیرکلامی گوناگون می‏شوند.
• مستلزم داوطلب شدن و ارائه پاسخ‏های مناسب موثرند.
• تقویت‏های اجتماعی دیگران را به حداکثر می‏رسانند.
• ماهیت تعاملی دارند و به زمان بندی مناسب و تأثیر متقابل برخی از رفتارها احتیاج دارند (به نقل از یوسفی، 1382، ص37)

[1] – Santos and Elsop
[2] – Moute
[3] – Cartleg and Milbern
[4] – Mikelson
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
تأثیر یادگیری مشارکتی (جیگ ساو) بر مهارت‏های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش ‏آموزان دختر پایه هفتم شهرستان جم